Friday, July 12, 2013

విలయతాండవం



భక్తి నిండిన హృదయాలతో,
ముక్తి నొసగే ప్రకృతి వడిలో,
భుక్తిని మరచి కానలలో,
శక్తిని మరచి మైమరచి నగములలో.

హిమవంతుని వడిలో,
హిమపాతపు కౌగిట,
హితులకు దూరముగా,
హరుని పాద సేవకేగిరి భక్తజనుల్.

స్వర్గదామమైన హిమాలయాల అంచులపై, చల్లని గాలుల నడుమ, పచ్చని 
పచ్చికపట్టుల మద్య పయనించుచు, ఆనందముతో కూడిన మనస్సుతో ఉన్న ఆ వేల.


జటాదర జటాజూటమే హిమగిరి నగమైన,
అందు చుట్టబడిన గంగయే సరస్సయిన,
సడలిన జటలే కూలిన వంతెనయిన,
ఉప్పొంగిన గంగవలె ఆ సరస్సు లోయలో దుమికెన్‌....

నిర్లక్ష్యపు నిశీదిలో ఓ తప్పిదము,
పెను ప్రమాదమునకు కారణము,
సహజ వంతెనె అయ్యెను బలహీనము,
రక్షణ వలయమునకు ఇది ఛేదము.

దిక్కులు పెక్కుటిల్లే మెరుపుల గళం,
హోరున వీచే పవనుని తాళం,
జోరున కురిసే వర్షపు గాలం,
వెరసి హూంకరించెను ఆ ధరం.

ఉరకలు వేసిన గంగా తటాకం,
కట్టలు తెంచుకున్న హిమనీ నగం,
రాతి గుండ్ల ఆ ప్రవాహ
మడుగున పూడెను ఆ నగరం.

పారెను శిలల సెలయేరు,
జారెను పర్వత చెరియలు,
చెరిగెను రహదారులు,
చిక్కెను భక్తజనులా లోయలోన్‌.

మడుగున చిక్కిన జనులు,
చేతులు జారిన భందువులు,
నిదుర లేని కాలరాతృలు,
ఏరులై పారెను అసృవులు.

శవాల మద్యన మిగిలిన ప్రాణాలు,
సాయానికై వేచిన విషాద వదనాలు,
హితం మరచి దోచుకున్న రాబందులు,
సాయమందక రోదించిన దీనులు.

కుసుమాసితమై యుండే ఆ నగము,
ఆత్మలు రాలిన పీనుగులతో నిండెను.
భక్తులకు పునీతమైన ఆ శివాలయం,
నేడు శ్మశానముగ గోచరించెను.


ఈ ప్రళయాన్ని కనుగొన్న వెంబడే, శివగణాలు కదిలినట్లుగా వేగిరమై జవానులు ఆ చోటికి చేరి, వంతెన లేని చోట వంతెనై, దారి లేని చోట దారి చేసి, ఆకలిగొన్న ప్రాణులకు ఆకలి తీర్చి, జడిసిన మనసులకు దైర్యాన్నిచ్చి, అస్వస్తులకు వైద్యాన్నిచ్చి, జడివానను సైతం లెక్క చేయక ప్రాణాలను పనంగా పెట్టి ఆ మిగిలిన ప్రాణాలను కాపాడిరి. ఈ మహనీయులకు (జవానులకు) వందనం. జై హింద్...!!!

-- శంకర్

Wednesday, June 26, 2013

ఓ పిచుక....!


స్వార్దరహిత మనుష్య జీవితంతో ముడి వేసుకొని, దాగిన స్వార్దపూరిత కోరలను ఆనాడు కానక, నేడు ఆ కొరల జ్వాలాగ్నిలో మాడిపోతున్న తన జాతిని చూచి అనాదగా మిగిలిన ఓ పిచుక, ఆవేదనతో...

చిరు గూటిలో నా జీవనం,
కిలకిలరావాలతో ప్రతి దినం,
ఆకాశ వీధిలో నా విహారం,
ఆనంద సాగరంలో నే విలీనం.

చిట్టి కొమ్మల నా గూడు,
పూరింటి కప్పులో నా గోడు,
పచ్చిక బయళ్ళే నాకు తోడు,
స్వర్గమయమే నాకీ తోడు.

కీటక సంహారం నా భోజనం,
రైతుకు సాయం నా వ్యాపకం,
రాలిన గింజలే నా విందు భోజనం,
రైతు నాపై చూపే మమకారం.

ఇలా సాగిపోతున్న పయనంలో...

సాంకేతికత పేరుతో ఓ పెనుభూతం,
రేపింది నా జీవితంలో ఓ కలకలం,
స్వార్దపు కొరలు చాచిన ఆ సర్పం,
విషాద చాయకు వేసిందో భీజం.

గూడు చిక్కని మహా నగరం,
తరంగాల వలయంలో పోరాటం,
రసాయనాల పేరిట హలాహలం,
మెతుకులకు కరవైన జీవనమో భారం.

రాలిపోతున్న సహచరులు,
కూలిపోతున్న గూటికొమ్మలు,
చూడలేవీ కనుబొమ్మలు,
ఆపలేనీ దురాగతాలు.

మేలు మరచిన రైతు రసాయణాలతో కాటేస్తే, జాలి మరచిన నగరం గూళ్ళను కాలరాస్తే, కనికరము లేక, తోటి జీవులమన్న దయ లేక, స్వార్దము చేత నన్ను ఒంటరిని చేశావు, ఇది నీకు భావ్యమా...???
--శంకర్

Monday, June 10, 2013

కానరాని అందం.

కనులకు కనుపడని ఆ రూపం,
మనసును హత్తుకునే ఆ గుణరూపం,
ఏ దివిలో దాగెనో ఆ చిలిపితనం,
నే కోరిన ఆ దివ్య రూపం.

వేచాను నీకై అహర్నిశం,
నీ దర్శనానికై చేశాను తపం,
కలలోనైనా మరవలేదే నీ జపం,
ఐనా కనులకు కానరాదే నీ దర్శనం??

రానే వచ్చెనే ఆ శుభసమయం,
ప్రాతః కాలమున ఆ దినం,
గంగా తీరాన ఆ కుసుమం,
మనో నేత్రములకు చేసెను ఆనందమయం.

భాస్కరుడే సింధూరము కాగా,
నీలి మేఘములే కనుబొమ్మలు కాగా,
పర్వత చరియలే కనురెప్పలు కాగా,
గిరి పుత్రియే(గంగా) నాసికము కాగా,
తీరాన కాషాయ వస్త్రాలే అదరములు కాగా,
సాక్షాత్కరించెను ఆ భువిజ కనుల పండుగగా...!!!

ఈ భువిలో్ దాగిన అందాలు ఎన్నో, మనసుతో చూడవోయ్,
ప్రకృతి అందాలన్నీ నీ ఎదుటే ఆవిష్కరమౌతాయి.
--(శంకర్)

Sunday, June 9, 2013

కాగితం.

కాగితపు జీవితం,
కాలానికి అంకితం,
కోటి భావాల నిక్షిప్త సంపుటం,
కాల చరిత్రకు మిగిలిన సాక్ష్యం.

ప్రియుడే ఎదురుగా నిలిచినా,
పెదవే పలుకులు లేక మూగబోయినా,
ప్రేమ పుష్పించుటకు సాయంగా నిలిచిందో కాగితం.

కాల చక్ర వలయంలో పడి
దూరమైన మిత్ర మండలిలో,
స్నేహాన్ని చిగురించి కలిపిందో కాగితం.

మనో వేదిత ప్రపంచంలో
ఒంటరిగా నిలిచిన బ్రతుకుకు,
నేనున్నానంటూ ఆసరాగా నిలిచిందో కాగితం.

అనుభవాల భాండాగారం,
జ్ఞాన సంపదకు నిలవలు మన చరిత్ర పుటలు,
ఆ చరిత్రను హ్రుదయంలో దాచుకొని కాపాడిందో కాగితం.

కదలిక లేని కాగితం - పలికించగలదు కోటి రాగాల గీతం.
మాట లేని కాగితం - చూపించగలదు మహామహుల మనోగతం.

చులకన చేయకురా ఓ నేస్తం, ఈ కాగితమే కాగలదు
 మన జీవన చక్రపు మలపుటద్దం.

--(శంకర్)

Thursday, June 6, 2013

పాటశాలలా, కార్మాగారాలా??

జీవితం గురు సంబందీకం. ప్రతి వ్యక్తి జీవితంలో ప్రతి అడుగులో గురువు యొక్క  పాత్ర ఎంతో కొంత నిక్షిప్తమౌతుంది. జీవితం మొదలు మాత్రుమూర్తి,  జీవిన అంతం స్నేహితులు, సహచరులు వరకు అందరు  ఏదో ఒక సందర్భమున గురు స్తానం వహించి మన జీవితాన్ని ఒక సుగమమైన మార్గమున నడిపించిన వారే. ఐతే ఇంత ప్రత్యేక స్థానాన్ని వహించిన గురు స్థానాన్ని నేటి ఈ విద్యా సంస్థలు ఆవహించి వీటి విలువలను నాశనం చేస్తున్నాయి. ఇటువంటి విద్యాసంస్థలే ఈనాడు నా అంశం.

కాలం మారింది, విలువలు మారాయి,
నాడు గురువే దైవం, నేడు గురువే వర్తక సముదాయం,
నాడు గ్నానానికి పట్టం, నేడు పైసాకి దాసోహం,
నాడు విద్యార్థికి కళాశాల ఒక విద్యా భాండాగారం,
నేడు అదొక కార్మాగారం.
అర్హత:

ద్రోణాచార్యుడు దనుర్వేదాన్ని అవపోసన పట్టిన దిట్ట, భీష్ముడంతటి వారిచే శ్లాఘించబడిన మహా గురువు, కురుపాండవుల గురువు. ఇంతటి మహనీయుడు, బ్రహ్మాస్త్ర సంపన్నుడు, అర్హతను నిర్ణయించకుండా బ్రహ్మాస్త్రముతో సహా అన్ని విద్యలను అందరికి నేర్పించిన యెడల ఆనాడు దర్మము నిలిచుని ఉండేదా??.

ఏకలవ్యుడు ద్రోణుడి శిష్యుడు. ఆయన గురువుని మించిన శిష్యుడు, అర్జునుని మించిన విలుకాడు. అటువంటి దక్షత కలిగిన శిష్యుని ముని వ్రేళుని దక్షినగా కోరి తాను నేర్చిన విద్య తనకు అక్కరకు రాకుండా చేయడం గురువుగా ద్రోణుడు చేయడం సబబా?? అవును సబబే. ఒకనాడు గురు సమేతంగా కురు-పాండవులు అడవికి వెళ్ళిననాడు ఒక సన్నివేశం ద్రోణుని కంటపడినది, అది ఏమనగా, ఒక జాగిలము(కుక్క) తన వైపు చూసి అరిచిందని క్షనికావేశంలో, చీ..!!! అంటే వినుదిరిగే కుక్కని అది నోరు తెరిచి మూసేలోగా ఏడు బాణాలు దాని నోట్లోకి కొట్టి ఏకలవ్యుడు తన బలాన్ని ప్రదర్శించాడు. చీపురి పుళ్ళను విరవడానికి గొడ్డలిని ఉపయోగించినట్లు, క్షణికావేశంలో బలాబల విచక్షన లేక బలముంది కదా అని దాన్ని ప్రయోగించే వాని చెంత ఇంతటి అస్త్ర విద్య ఉంటే అది ఏదోఒకనాడు బలహీనులను చనకగలదు. కావున ద్రోణుడు ఏకలవ్యుని అర్హతను ద్రుష్టియందుంచుకొని ఆ గురుదక్షిన కోరాడు. ఇక్కడ గురువు శిష్యుని అర్హతను ఎంచడం ఎంత విలువైన కార్యంగా మన పూర్వికులు ఎంచారో అర్ధమవుతుంది.

మరి నేడు ఈ అర్హత అను దాన్ని మన కళాశాలలు పట్టించుకుంటున్నారా?? కొంత వరకు మార్కులతో అర్హతను నిర్ణయించడం సబబుగానే అనిపించినా అది ఎంత వరకు కార్యాచరణలో ఉంది అని ఆలోచిస్తే ఇది సరిపోదు అని అర్దమౌతుంది. డబ్బుకి దాసోహం అంటూ కళాశాలలు ప్రవర్తిస్తున్న తీరు దక్షతలేని ఇంజినీర్లను, మానవత్వం లేని డాక్టర్లను, కార్యాచరణలో నిభద్దత లేని ఉద్యోగులను తయారు చేస్తుంది.

శిక్షణ:

తాను నేర్చిన విద్య తన యందే ప్రకాశించి తన యందే నశించిపోవడం పాపంగా భావించేవారు ఆనాడు. అందుకే తన విద్యను ప్రతిభావంతులైన విద్యార్దులకు పంచడంలో ఎల్లప్పుడూ ఆశక్తి కనబరిచేవారు. మరి కళాశాలలు ఒక వర్తకంగా మారిన నేడు, డబ్బుపై ఆశక్తితో కాకుండా విద్యను పంచడంపై ఆశక్తి కనబరిచేవారు తక్కువైపోయారు. ఈ వర్తక దోరణిలో పడి ఎంతో విలువైన మన వేద సంపదను సమాదుల్లోకి చేర్చారు. శిక్షణా పద్దతులను మార్చి పోటీతత్వాన్ని పెంచామని దానితో పురోగతిని సాదించామని భావించి, లేత మనస్సులపై ఒత్తిడిని పెంచి చదువునే వారి పాలిట యమపాశంగా మార్చి ఎన్నో చిరు హ్రుదయాలను నిశీదిలో కలిపేశారు. 

పరీక్ష:

మన చిన్ననాడు, కూడికలు నేర్చుకొనే సమయమున ఉపాద్యాయులు వారికి తోచిన అంకెలను కూడమని పరీక్ష పెట్టేవారు. కావున మనం ఎలాంటి సంక్యలనైన నేడు కూడ గలుగుతున్నాం. మరి తరగతులు పెరిగే కొద్ది ఏం జరుగుతోంది??  ప్రశ్నలలో క్లిష్టత పెరుగుతుంది, దీనితో ప్రశ్నలను తయారు చేయడంలో క్లిష్టత పెరిగింది. ఆ క్లిష్టతను సమస్యగా భావించి కొత్త ప్రశ్నలను పరీక్షలకు ఇవ్వడం మానేసి ఒకే ప్రశ్నను ఇవ్వడం అలవాటు చేశారు. దీనితో విద్యార్దికి తెలిసిన సమాదానమే అవటంతో ఆలోచించాల్సిన అవసరం లేకుండా పోయింది.

"చేపకి కోతికి చెట్టెక్కడమ్లో పోటీపెడితే ఏనాటికి చేప గెలవలేదు". అలాగే అందరికి ఒకే రకమైన పరీక్షలు, అన్నింటిలోనూ ఉత్తీర్ణులైతేనే పై చదువులకు పంపాలి అనడం ఎంత వరకు న్యాయం??  తెలుగు భాషలో వంద మార్కులు సంపాదించ గలిగిన ప్రఘ్న కలిగి తెలుగులో పి.హెచ్.డి చేద్దామన్న ఆకాంక్షతో ఉన్న  ఒక విద్యార్దిని హిందీలో ఉత్తీర్ణుడు కాలేదని పై చదువులకు పంపకపోవడం సమంజసమా??

శిక్ష:

--మార్కులే లక్ష్యంగా, బాంధవ్యాలకు దూరంగా, కమ్మని ప్రకృతికి దూరంగా, కారాగార సదృశమైన నాలుగు గోడల మద్య పుస్తకమే లోకంగా భావించేట్టు చేసి అందిస్తున్న విద్య ఈ విద్యార్దులకు ఒక శిక్ష.

--రక్తాశృవులు పారిస్తూ, అహో రాతృలు కష్టపడినా ఈ కార్పరేటు స్కూల్లల్లో తమ పిల్లలకు ABCDలు నేర్పించుకో లేకపోవటం ఆ తల్లిదండ్రులకో శిక్ష.

--ఇటువంటి శిక్షణతో కూలిపోయే భవంతులు కట్టే ఇంజినీర్లను, ప్రాణాలు తీసే డాక్టర్లను, దన వ్యామోహంతో ధర్మాన్ని తప్పి క్రమశిక్షణారహితంగా ఉండే ఉద్యోగులను, తయారుచేసే కళాశాలల పేరిట ఉన్న వర్తక కార్మాగారాలు మన దేశానికే చీడ పురుగులు.

"నేడు విద్యారంగాలని మించిన వ్యాపారం మరోటి లేదు." ఈ ఉద్దేశంతో మొదలైన కళాశాలలన్ని ఉక్కు కార్మాగారాలు. విద్యార్దులనే ఉక్కుని, తల్లిదండ్రుల కష్టాన్నే కొలిమిగా మలచి, ఒత్తిడి,పోటీతత్వాలనే నిప్పుగా మార్చి ఆ ఉక్కుతో వ్యాపారం చేసే ఉక్కు కార్మాగారాలు ఈ కళాశాలలు.

అన్ని కళాశాలలు ఈ విదంగానే ఉన్నాయనేది నా అభిప్రాయం కాదు. కాని చాలా వరకు ఇలానే ఉన్నాయనేది నా అభిప్రాయం. ABCDలు నేర్పించే నర్సరీకి లక్ష రూపాయలు డొనేషన్‌, సంవత్సరం మొత్తం కష్టపడి రాంకు సంపాదించి సీటుకి అర్హత పొందినా, తుది నిమిషంలో అర్హతలేని విద్యార్ది అదే సీటుకి 10 లక్షలు చల్లిస్తే సరి. ఇలా ఉన్న విద్యారంగాలతో మన సమాజం ఏ అగాదంలోకి కూరుకుపోతుందో ఇక వేచి చూడాల్సిందే....

Wednesday, February 13, 2013

తెలుగు వెలుగు

తేట తేట తెలుగు, తేనెలూరే తెలుగు,
అమ్మ పలుకు తెలుగు, నాన్న పాటం తెలుగు,
విన్న మొదటి మాట తెలుగు,
నెర్చిన మొదటి భాష తెలుగు.

తల్లి సంస్క్రుతాన్ని అనుకరించు భాష తెలుగు,
కవులను రంజింపు భాష తెలుగు,
రాయలు మెచ్చిన భాష తెలుగు,
కవిత్రయంబు ఆశ్రయించిన భాష తెలుగు.

జ్ఞాన భోదనకు వేమన సందించిన భాష తెలుగు,
కాకి అందాన్ని వర్నించు భాష తెలుగు,
కపిత్వమ్మును కవిత్వమ్ముగా మార్చు భాష తెలుగు,
ఆంధ్ర సంస్క్రుతిని ప్రతిభింభించు భాష తెలుగు.

రాటు తేలిన నాటు గేయం తెలుగు,
శిలను సైతం కరిగించు భాష తెలుగు,
ద్రవిడ భాషలందు ఒదుగు భాష తెలుగు,
సరళతకు రమ్యమైన పద సంపదకు నిర్వచనం తెలుగు.

ఇక ఏమని పొగిడెదు నీ భాషను, మనోభావ వ్యక్తీకరణకు, జ్ఞాన భోదనకు,
సాటి లేని భాషని రాయలు పొగడంగ,
కోరుకొనెద నీ భాష చిరకాలం ప్రకాశించవలె సూర్యచంద్రుల వెలుగు వోలె....


చిన్ననాటి నుండి మనం విద్యను అభ్యసించుటకు, భావాలను వ్యక్తపరుచుటకు మనకు తోడుగా నిలిచిన భాష నేడు ఉద్యోగ నెపంతో విద్యార్దులు, మార్కుల నెపంతో విద్యాలయాలు శిదిలావస్తకు చేరుస్తున్నారు. ఈ తరుణంలో తెలుగు భాష యొక్క కీర్తిని, తాను గడించిన వైభవాన్ని స్మరించి ఈ కమ్మనైన మాత్రు భాషను కాపాడుకొనుట మన ధర్మము.
(శంకర్)


భాషను కాపాడుకుందాం , మన సంస్కృతినీ కాపాడుకుందాం. 

Friday, March 23, 2012

Career Building

"TIME changes the INTERESTS".

Even though, i like the childishness, As I am growing i have to think of my career. I thought of this for a long time.  I thought about the successful software engineer. But i can see only the defects that i can get from that job, I cannot see any happiness in the dreams of that job. i.e., working up to late hours away from family is one thing that i found not good for me.

So,  I started thinking of another career and i found it now. Its to be a teacher. I found that when i teach somebody there would be some good inner feeling which drive me to enjoy it completely. And even this is one of the job that i am thinking of from my completion of SSC.

So based on this thought, i didnt forced myself to get the job after B.Tech and now i am doing M.Tech in JNTU-SIT for having a good start to my career. During this period, I just want to focus on my communication skills which would be very important for my career and they are the one because of which i fail to grab all the job opportunities.

Even loosing that job opportunities makes me feel so happy now, because of that i am trying to have a new life and i am trying to learn something new for it. The things that i am trying to do in the college, now are :-
  • I am taking classes weekly once for my classmates.
  • Giving seminars.
During this process I even hurted some of my friends. Sorry for that.

In the last week i have given a seminar on the educational system which was completely done by me. I am very happy to see myself being successful there. I am so much happy at that moment that I just clapped and jumped on the stage after my performance. And if you want my ppt that i presented, download it from here.


I will post something about ppt in my next slide.

A positive step towards my goal is that, I just met Upendar(IS) sir last week. I asked him about where can i get job after my M.Tech. He told me that he will try it in our college or he will get the job for me in any college as he knows the principals of  many colleges. It gives me a hope that i will be a teacher and I hope that i would try to be a good teacher and beloved teacher for all my students.

If I am taking any wrong steps in my life, please guide me. I will be thankful to you.

Thank you for all the friends for giving me courage to get forward without getting discouraged at my failures. Thank you again.